هوای تو

ماه من غصه چرا؟آسمان را بنگرکه هنوزبعد صدها شب و روزمثل آن روز نخست، گرم...و آبی و پر از مهر به ما می خنددیا زمینی را کهدلش از سردی شبهای خزاننه شکست و نه گرفتبلکه از عاطفه لبریز شد ونفسی از سر امید ک هوای تو...

می روم رفتن از این دیدار مشکل تر که نیست
دوری از وصلی حقارت بار مشکل تر که نیست

گیرم آتش زد مرا اندوه بی سامانی ام
سوختن از ساختن با عار مشکل تر که نیست

از چه می ترسانی ام؟! یک عمر تنها بوده ام
عزلت این بارم از هربار مشکل تر که نیست

نیست آسانتر ز چشمان تو مضمونی، که هست
هست در معنا از این اشعار مشکل تر؟ که نیست

کوه هم باشی اگر با صبــــر آبت می کنم
ترک تو از ترک این سیگار مشکل تر که نیست

 

هوای تو...

خودش درخواب نازی بود و ، اما 

خیالش بر دل من پنجه میزد 

 

اسماعیل جلیلی « غافل »

هوای تو...

 اﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﯾﺮ ﺍﻣﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻠﺦ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺳﯿﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﯼ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﺳﺮﮐﺸﯽ ﺩﯾﻮﺍﻧﮕﯽ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭﻧﺼﯿﺤﺖ ﻫﺎﯼ ﻋﻘﻞ ﺧﯿﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﮐﺰ ﮐﺮﺩﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺩﻝ ﺑﯽ ﺳ هوای تو...

دیدی نرسیدیم نگفتم شدنی نیست
برگرد که این فاصله ها کم شدنی نیست

در سینه من زخم عمیقی است که بر آن
لبخند تو لبخند تو مرهم شدنی نیست

تو دانه برفی و من از نسل  کویرم
پیداست که این رابطه محکم شدنی نیست

دست ازمن ویران شده  بردار که دیگر
آئینه پاشیده سر هم شدنی نیست

آشفته ام، این شعر گواه است از این پس
شعر من و موی تو منظم شدنی نیست

حسین عباسپور

هوای تو...

اگر امشب بت من دست به ابرو ببردخبر مرگ مرا باد به هر سو ببردهر کسی شعر به چشمان تو تقدیم کندمثل این است که رقاصه به باکو ببردسر مویی اگر از حسن تو معلوم شودسر انگشت زیاد است که چاقو ببرد!روسری های تو هوای تو...

پشت آن لبخند بُهت آور فریبی بیش نیستآنچه آدم را به خاک افکند، سیبی بیش نیستدست کم هرگز نگیر آن موی کج رفتار راعلت سُر خوردنِ در درّه، شیبی بیش نیستای دل جان بر لب من! این که از دستانِ اوانتظار معجزه د هوای تو...

سر تا به قدم مست و پریشان بنویسمحنت زده ای چو پیرکنعان بنویسبیژن شده ام ،زخمی و افسرده مرادرمانده به چاه کین توران بنویسافتاده ام از نفس،مرا قاصدکیسرگشته و بی مقصد وحیران بنویسیا گمشده طفلی به مصلای  هوای تو...